Blog van: Marjon Habets
De overlegscheiding is klein begonnen. Het idee komt van een ‘out-of-the-box’-denker in Minnesota.
In februari 1990 schreef een advocaat, genaamd Stuart ‘Stu’ Webb, een brief aan een rechter waarin hij een nieuwe manier van scheiden beschreef. Het ging om een werkwijze waarbij de advocaten van partijen samenwerken om in overleg met alle betrokkenen hun scheiding te regelen. Hij noemde dit proces het ‘Collaborative-Law Model’ en dit was de start van de overlegscheiding.
Het concept is daarna verfijnd en verder uitgewerkt door innovatieve, oplossingsgerichte professionals in de Verenigde Staten, Canada, Australië en Europa. Verschillende modellen en werkvormen zijn ontwikkeld maar allemaal delen ze de drie uitgangspunten die het tot een overlegscheiding maken. En allemaal vinden ze hun oorsprong in één simpele brief die een wezenlijke andere aanpak beschrijft.
Vanaf het prille begin is de overlegscheiding in brede kring opgepakt. De unieke aanpak is inmiddels mondiaal omarmd en wordt ook al ingezet in andere deelgebieden van het familierecht, bijvoorbeeld bij gesprekken over huwelijksvoorwaarden (prenuptial mediation) of vaderschapskwesties. Ook in andere rechtsgebieden zoals erfrecht (de afwikkeling van een nalatenschap), arbeids- en ondernemingsrecht en estate planning heeft de collaborative methode haar intrede gedaan.
Deze blog is een paragraaf uit Een heldere leidraad voor de overlegscheiding. In een uitgebreide serie blogs publiceert Collaborative Practice Center het complete document, waarin op een toegankelijke manier de overlegscheiding en alles wat daarbij komt kijken, wordt uitgelegd en toegelicht.
De volgende blog gaat over de vraag wat het verschil is tussen de traditionele echtscheidingsprocedure en de overlegscheiding.