Blog van: Marjon Habets
De overlegscheiding (collaborative divorce) is een methode die een scheidingsprocedure bij de rechter voorkomt. Het is dus een alternatief voor een procedure bij de rechtbank en voor mediation. De overlegscheiding kent verschillende varianten maar wordt gekenmerkt door drie vaste spelregels:
- Iedere cliënt moet worden bijgestaan door een eigen advocaat, terwijl je er bij mediation voor kunt kiezen om geen advocaat te nemen. Bij een overlegscheiding is die keuze er niet en is inschakeling van een advocaat verplicht;
- Bij het uiteenvallen van een overlegscheiding kunnen de betrokken advocaten hun cliënten niet langer vertegenwoordigen. Dit voorkomt dat advocaten later gebruik kunnen maken van vergaarde kennis in het overlegscheidingsproces. Het bevordert ook de betrokkenheid en de inzet van het team om de overlegscheiding succesvol af te ronden;
- Alle betrokken partijen tekenen een deelnemersovereenkomst. Hierin staan de structuur en projectmatige aanpak van de overlegscheiding beschreven.
Er is geen speelruimte voor deze drie spelregels. Zijn alle drie deze elementen aanwezig dan is sprake van een overlegscheiding. Ontbreekt er één dan spreken we niet van een overlegscheiding. Met deze drie essentiële spelregels kan niet worden gemarchandeerd.
Deze blog is een paragraaf uit Een heldere leidraad voor de overlegscheiding. In een uitgebreide serie blogs publiceert Collaborative Practice Center het complete document, waarin op een toegankelijke manier de overlegscheiding en alles wat daarbij komt kijken, wordt uitgelegd en toegelicht.
De volgende blog gaat over de oorsprong van de overlegscheiding.