Auteur: Ilse van Dijk- van Oosterhout
Heel vaak heb ik die vraag al moeten beantwoorden als advocaat. Helaas bestaat er geen maximum voor het aantal procedures dat je als ex-partners tegen elkaar mag voeren. Het komt regelmatig voor. De ene procedure over de boedelscheiding met een hoger beroep is nog maar net afgerond of een wijziging van de alimentatie wordt al weer aangevraagd. Mijn cliënten worden er moedeloos van. Niets doen is geen optie, want tenzij de rechter het verzoek ongegrond of onrechtmatig acht, wordt het verzoek dan gewoon toegewezen. Zo zitten ex-partners nog jaren aan elkaar vast. Het kost veel geld, gaat ten koste van de gezondheid en de kinderen krijgen er (veel) van mee.
Natuurlijk komt dan de vraag waar dit vandaan komt. Het zal per geval verschillend zijn. Vaak denk ik dat het een combinatie is van het niet kunnen en willen los laten van de ex-partner. Door te procederen is er toch nog een connectie. Ook gezien en gehoord willen worden is denk ik een factor. Net als het niet hebben besproken van de echtscheidingsmelding. Oftewel: waarom wil die ander scheiden en waarom is het (ons) niet gelukt. De antwoorden op die vragen kunnen heel verdrietig zijn, maar helpen wel bij het accepteren.
In al die zaken denk ik ook: hadden deze mensen maar voor een overlegscheiding gekozen. Daarbij wordt namelijk wel eerst onderzocht of het emotioneel lukt om afspraken te maken. Of zit er nog (veel) oud zeer dat moet worden opgeruimd. Als dat zo is, dan moet er ook echt eerst schoon schip worden gemaakt. Is dat zweverig? In tegendeel: als je je huis verkoopt, maak je het toch ook netjes voordat je het in de verkoop zet. Zo is dat ook in een echtscheiding: eerst aan de slag met alles wat nog op orde te brengen valt, dan komt er rust. Eigenlijk werken we een beetje als Marie Kondō. Als die rust er is dan zijn de mensen in kwestie heel goed in staat snel en efficiënt afspraken te maken. Het convenant en ouderschapsplan is dan zo geregeld. De advocaten, coach en eventueel andere deskundige die aanschuift, zijn in deze manier van werken allemaal getraind. Zij begrijpen dat het niet een simpel contract opstellen is, maar dat het gaat om het ontwricht zijn van mensenlevens en wat er voor nodig is om emotioneel, financieel en juridisch weer op de rit te komen. Allemaal met het doel: niet eindeloos en jarenlang procederen.
Want: zo lang hoeft het niet door te gaan.