Blog van: René de Haas
Bij de eerste five way meeting had ik met de advocaat uit het team afgesproken om gezamenlijk te kijken naar de uitgangspunten voor de alimentatieberekening. Er was voldoende spaargeld voorhanden om er voor te zorgen dat beide partijen na de scheiding over een eigen woning konden beschikken. Het enige punt dat moeilijk leek was de hoogte van de alimentatie die de man aan de vrouw zou gaan betalen aanvullend op haar salaris uit parttime werk.
De man had eerder een stevige baan gehad en daaruit een goed inkomen gegenereerd. Een dreigende arbeidsongeschiktheid had hem twee jaar eerder tot de conclusie gebracht om rustig aan te gaan doen en zijn werk in een parttime zzp-verband uit te gaan voeren. Met de vrouw had hij overleg gevoerd. Zij kon zich daar geheel in vinden.
De scheiding en de financiële consequenties daarvan zouden een streep door de rekening kunnen betekenen. Toepassing van de Hof formule zou tot een veel hogere alimentatiebehoefte kunnen leiden dan partijen zelf op grond van hun behoefteplaatje hadden beschreven. Alhoewel eerder besproken tussen partijen kwam nu, met de alimentatie in zicht, de financiële draagkracht van de man toch onder druk te staan. Om die reden was het belangrijk dat de advocaten en later ook partijen zich konden vinden in de uitgangspunten die gehanteerd zouden worden bij het maken van de draagkrachtberekeningen.
Zodoende ging ik met de andere advocaat uit het team aan de slag. De coach was op dat moment met vakantie en we dachten die ook niet nodig te hebben.
Gaandeweg het overleg bleek dat onze manier van overleggen wezenlijk anders was. We misten eigenlijk de structurerende hand van de coach. Onze benadering was zo verschillend dat ik dacht met het overleg te moeten stoppen. Ik heb dat ook aangegeven, wat natuurlijk een schok opleverde bij de andere advocaat. We hebben stil gestaan bij het proces aan tafel en uiteindelijk toch gezamenlijk de noodzakelijke berekeningen kunnen doorlopen.
Aan het eind van de bespreking hebben we gekeken of mijn redelijk ongenuanceerde feedback door mijn collega was geaccepteerd. Dat was het geval. We hebben samen nog aan fine tuning gedaan hoe het mooier en beter had gekund en hebben gezamenlijk geconcludeerd dat het over en weer geen hard feelings voor de toekomst opleverde.
In de volgende conference call met de coach en de collega-advocaat heb ik de coach van het incident op de hoogte gebracht en gezamenlijk met de andere advocaat geconcludeerd dat we eigenlijk bij dit advocatenoverleg ook de coach nodig hadden gehad. Niet alleen om te zorgen dat de coach ook geheel op de hoogte was van hetgeen op inhoudelijk niveau afspeelde, maar ook te zorgen voor structuur in dit overleg. Niemand en zeker ook partijen zijn niet gebaat bij een clash tussen de advocaten.
Voor ons team leverde dat in de eerste week van het nieuwe jaar al meteen een goed leerpunt op:
“De coach niet alleen aan tafel bij de five way, maar ook bij het overleg tussen de twee advocaten!”